Het probleem van teveel taken

Het is me in april weer overkomen: het probleem van teveel taken. Er stond weer van alles op mijn takenlijstje. Voor Busipedia, voor mijn vrijwilligerswerk, persoonlijke taken, noem het maar op. Vol goede moed zette ik mijn eigen prioriteiten bovenaan mijn lijstje. En gaandeweg vulde die zich steeds verder met allerlei andere zaken. Het resultaat: een aantal mooie mijlpalen, wat losse eindjes en al een maand geen nieuw blogbericht…

Het probleem is er vaak al voor je het goed en wel doorhebt. Voor mijn gevoel heb ik ineens een inbox die achterloopt. Allerlei interessante berichten, maar echt geen tijd meer om ze allemaal te lezen. En dan heb ik het nog niet over de goedbedoelde taken, die ik ergens hebt opgepakt of bedacht. Er komt een moment dat het lijstje met achterstallige taken gevoelsmatig veel te lang wordt. Terwijl er ondertussen, als je niet uitkijkt, nog veel meer bijkomt. Na een tijdje voel ik me dan toch overweldigd. En dan kom er eigenlijk nog minder van.

Gelukkig zijn er oplossingen als het teveel aan taken als een probleem gaat aanvoelen. Zelf heb ik er ook weer een aantal toegepast, om er weer een beetje schot in te krijgen. Deze maand wil ik een aantal artikelen schrijven en plaatsen over taak- en tijdmanagement (weer een taak erbij). Daarin leg ik je deze oplossing graag uit.

Een techniek die ik nu heb toegepast, is misschien wel de fijnste die erbij zit: to do list bankrupcy. Dat klinkt eng, en dat is het ook een beetje. Maar het werkt als een trein.
Wat ik doe, is bekijken wat er allemaal open staat. Daar zitten vast dingen bij waar ik nog iets mee wil of moet. Maar dat is lang niet voor alles zo. Soms zijn taken allang niet meer relevant en weet ik dat ik ze toch niet meer ga doen. En dan ga ik daar rigoureus mee om: ik besluit dat ik de taak niet meer ga oppakken. Ik zet alle taken waar ik nog iets mee wil of moet apart. En de rest gaat rucksichtlos de prullenbak in!